خانه ای برای قدیمی ترین دوست
جایی در رمان " هویت " مرد از سالهایی دور دوستی خود با شخصی که در حال مرگ است حرف می زند و از دلایل سرد شدن رابطه اش با او می گوید ، زن عکس العمل سردی- که ناشی از درک نکردن موضوع است – نشان می دهد و برای توجیهش طوری شانه بالا انداخته می گوید " دوستی رمانتیسیسم مردان است"
فارغ از این که این بحث برای زنان هم مصداق دارد یا نه ،چند باری این جمله در ذهن من ، داخل صفحه آن کتاب، روشن شده است . وقت هایی که دوستی -این آمیخته اعتماد و اغراق و لذت - خود را درحرف های بی سرانجام تا دم صبح و درد دل کردن های طولانی ، نشان می دهد یا وقت هایی مثل این بار . لذت بخش و ابتذال پذیر مثل هر رمانتیسم دیگری.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر