۱۳۹۰۱۱۰۹

من طبس را ندیده ام
جنوب را
و مسکو و سیبری را،
و همچنین دریا های سیاه و سرخ
و قطب ها و استوا و جنگل های آمازون را
ولی خب عکس های تو را که در آنجا می بینم
این به یادم می افتد
که من رم را دو بار ندیده ام.

۱۳۹۰۱۱۰۶


بارسلون

این همه آدم
این همه سال
این شهر را کوچه به کوچه و سنگفرش به سنگفرش
                                                     ساخته بودند
                                                    برای نوزده سالگی من

                          دیر رسیدم    
                                     این چهره عبوس
                                        همان بهتر که بازگردد
                                                            به دیار پدری

۱۳۹۰۱۰۲۱

All in
به ته بعضی چیزا که میرسی ، تو می مونی و یک انتخاب- یک لحظه شک ،بعد تصمیم قاطع- مثل تصمیم دروازه بان برای دویدن به سمت مهاجم تنها و خالی کردن دروازه ست. مثل تصمیم برای نوشتن استعفا یا اخراج کردن یک نفره . مثل لحظه ای که شرط و بستی ودیگه باید بپری  تواستخر دو متری پر از لجن توی دانشکده، مثل تصمیم به شوت مستقیم از فاصله سی متریه، مثل تصمیم برای زدن تو گوش یه زبون دراز یا لحظه ای که باید لیوان رو به دیوار بکوبی. مثل وقتی که باید وسط جلسه بلند شی و در رو محکم به هم بزنی و بری. مثل لحظه بستن شیر احساسات و اعلام پایان دوستی،چشم تو چشم دوست بیست ساله اته ، مثل لحظه فرار می مونه ، تصمیم برای فرار یا تصمیم برای موندن، برای زدن، برای مردن ،مثل پریدن تو آب یخ، مثل وقت عربده کشیدن یا لحظه خفه شدن و گور خود رو گم کردنه. مثل تصمیم برای نصفه گذاشتن یک سفر دو نفره و تنها برگشتن، یا ادامه دادن چیزی در عین ناتوانیه، مثل وقتی که می خواهی طرح یکسال کار کرده ات رو عوض کنی، مثل لحظه ای که باید جلو کارفرمات وایستی وتو چشاش نگاه کنی و با آرامش و طمانینه بهش بگی شاشیدم توی پولت ، مثل پریدن از روی یک گودال وسیعه ، که یک لحظه لرز می کنی که نمیشه و اگه اون لحظه بشه دو لحظه ،هیچ وقت نخواهی پرید. مثل لحظه جلو رفتن برای مخ زدن ، مثل لحظه زدن رگ دست یا کوبیدن مشت توی شیشه ست، مثل لحظه انتخاب جفت، انتخاب مرگ یا انتخاب جدایی.